Verslag 14

Op de Maas aangekomen, varen we naar Charleville-Mézières. Volgens de kaart moet hier een haventje zijn, dat je kan bereiken, als je onder een bruggetje doorvaart. Het ligt aan een afgesloten stukje van de Maas. We vinden het inderdaad en het ziet er schitterend uit. Het is een mooie, grote haven met maar weinig boten. Er zwemmen wel zo’n 70 eenden…….. Elektriciteit en water doen het en zijn bij de prijs inbegrepen (€ 12,10 per nacht), net als de wifi. Die doet het alleen in de mooie capitainerie, maar je hoeft niet buiten op een trapje te gaan zitten. Er staan comfortabele tafels en stoelen. De volgende dag gaan we de stad in om wat boodschappen te doen. Het blijkt een leuke stad, misschien wat om er volgend jaar weer naartoe te gaan……… NOU DUS NIET!!!!!!!! Als we de volgende morgen verder willen varen en Bob naar buiten stapt, blijkt mijn fiets gestolen!!! Later horen we van meerdere mensen, dat hun in Charleville hetzelfde overkomen is. Gelukkig brengen mijn schoonzusjes een paar dagen later een fiets mee van Rob en Andrea, die we mogen lenen.
We willen vandaag naar Revin varen, maar het weer is slecht. Steeds weer een regenbui. Dan maar doorvaren. Bij Revin is een tunnel(tje). Als we de afstandsbediening gebruiken, gaat het licht op rood/groen. Wachten dus. Het duurt erg lang. Veeeeeeeeel te lang naar de zin van Bob. Hij wil net het tunneltje invaren, als er een boot uitkomt. Maar ook daarna duurt het lang!!! Bob besluit er toch doorheen te varen. Je kan ook goed het einde van de tunnel zien. Er is geen tegenligger te zien. We komen na de tunnel terecht in een kommetje, waar een sluis is. We leggen even aan en Bob gaat naar het sluiswachtershuisje. Gelukkig is er iemand. Bob komt met een grote “smile” op zijn gezicht terug en zegt: “Ik weet nu wel waarom het zo lang duurt. Je moet zo maar goed kijken, wat er uit de sluis komt”. Na een eeuwigheid gaan de sluisdeuren open en wat ik ook verwacht had, dit niet. Er komt een KANO uit!! Met vier man en een stuurman. Ze kunnen niet eens hun peddels “uitslaan”, daar is de sluis te smal voor. Daarom duurde het schutten zo lang: als er direct de hele plons water in gemikt was, waren ze verdronken. Eindelijk verder……… We stoppen in Fumay. Het is een heel mooi gebied om hier te varen. (Zie foto’s)
De volgende dag vertrekken we richting België. We komen bij de eerste sluis en die staat op dubbelrood. Dat betekent, dat er iets niet werkt. Het wachten duurt lang. Na drie kwartier kunnen we er eindelijk in. We liggen samen met een andere Nederlandse boot. (We zien nu steeds meer Nederlandse boten. In Frankrijk zag je er hooguit één in de twee, drie dagen.) Deze boot gaan we voorbij en komen bij de tweede sluis. Daar liggen al twee boten in en we denken, dat we er niet meer bij kunnen. En dat is lastig, want aanleggen gaat hier eigenlijk niet, er staat veel wind en dan is het moeilijk de boot op één plek te houden. Dan komt een van de schippers (op zijn sokken) en wenkt, dat we er best bij kunnen. Gelukkig! We liggen dan met een internationaal gezelschap in de sluis: een Duitser, een Belg en wij. :=) De Belgische boot heeft z’n ligplaats vóór de laatste sluis, maar heeft de sluis voor ons al opgeroepen. Daar kunnen we zó naar binnen varen! Heerlijk! Het binnenvaren van het haventje van Anseremmes voelt als “thuiskomen”. We zijn hier eerder geweest en afgelopen winter hebben we hier ook nog even gekeken, toen we een paar dagen in Dinant waren. De mensen zijn hier heel vriendelijk en proberen Nederlands te spreken. Tja, het zijn Franstalige Belgen, maar ze doen hun best. Er hangen een paar briefjes en daarop noemen ze een droger een “droogkast” en douches noemen ze “stortbaden”. Het weer is inmiddels aardig van slag: veel regen en wind en het is gewoon KOUD!
De volgende dag (dinsdag) varen we naar Namen. Woensdag komen Rita en Jacky daar op bezoek en blijven een paar dagen. Als we langs Dinant varen, horen we een scheepstoeter. Aan de kant ligt de SKUA, de boot van Arie en Anke. (We hebben hen in Honfleur ontmoet.) We draaien en drinken even koffie. Gezellig! Dan weer verder naar Namen. In de sluis van Hun is een stremming. We mogen er wel in varen, maar moeten dan wachten. Bij de sluisdeur is een duiker bezig. Na ruim een half uur gaat de sluis open en kunnen we weer verder. Inmiddels breekt vlak voor de laatste sluis een onweersbui los. Het giet! Gelukkig hebben we een plekje in Port de Jambes. Er is hier wel veel veranderd! We hebben een plekje náást de Capitainerie en zijn daarom de enige boot in de haven, die wifi aan boord hebben. (Haha) De volgende morgen wat boodschappen gedaan en de boot een beetje schoon gemaakt. Rond twaalf uur arriveren Rita en Jacky. Zij brengen o.a. de vouwfiets en een volle gasfles mee. Super! ’s Middags wandelen we wat en drinken een borreltje met Anke en Arie, die inmiddels ook in Namen gearriveerd zijn. Heel gezellig! Ook heerlijk om weer ongecompliceerd Nederlands te kletsen. Hoeven we niet zo na te denken…………. De volgende dag naar Anseremmes met de auto. In de buurt naar een camping gekeken, waar Rita en Jacky volgend jaar misschien kunnen staan. Dan naar Dinant, waar we in het Leffe-café heerlijk geluncht hebben. De dames ontpoppen zich ook nog als uitstekende vissers. De een na de andere vis wordt uit het water gehaald en op facebook geslingerd! Even moeten de hengels opgeborgen worden. De politie is in de haven aan het controleren. Het blijkt, wat de “visserij” betreft, loos alarm te zijn. Een Franse boot met een Amerikaan als eigenaar blijkt geen marifoon te hebben. Bob “tolkt” voor hem, want de Amerikaan spreekt geen Frans en de politie geen Engels. Hij krijgt een vaarverbod opgelegd, totdat alles in orde is. Zaterdagmorgen zwaaien we eerst de meisjes uit en vertrekken dan richting Huy. Bob heeft net de eerste sluis opgeroepen. We zijn nog maar een kilometer of drie op weg. Dan schrikt Bob heel erg en is eigenlijk in paniek. Hij heeft op zijn meter gezien, dat de temperatuur van de motor véél te hoog is. Direct naar de kant, nog even snel de sluis gezegd, dat we een probleem hebben en dus niet komen schutten. Helaas is er al een groot probleem: de impeller is kapot. De vorige dag heeft Bob de wierpot schoon gemaakt en is vergeten de “buitenkraan” weer open te zetten. Gelukkig heeft hij, door zo snel te reageren, erger voorkomen. We liggen nu dus weer aan de kant bij Namen. Er is hier in Namen wel een “jachtwerf”, maar als Bob daar op de fiets naar toe gaat, blijkt deze tot en met maandag gesloten te zijn. Drinkwaard heeft wel nieuwe op voorraad. Rita en Jacky zijn bereid om maandag terug te komen om de impeller bij ons te brengen. “Golden Girls”!!!!! Op je familie kan je rekenen. We liggen hier aan de kade met “niks”. Elektriciteit is geen probleem (de accu’s zijn vol),gas hebben we ook genoeg (we hebben net een nieuwe fles als reserve), maar water hebben we niet zo veel. Bob heeft al een buitenkraan gezien bij het huis aan de weg en heeft ook al geprobeerd of er water uitkomt. En ja, hij doet het. Hij moet van mij wachten, tot de mensen thuiskomen om het te vragen. Als concessie spreken we af, dat als er vanavond nog niemand is, hij de waterslang aan kan sluiten……..’s middags is er iemand thuis en Bob gaat aanbellen. Er doet een heel oude dame (82) open en die voelt er NIETS voor. Gelukkig is haar dochter er ook en die vindt het goed. Dus hebben we even later weer een (bijna) volle watertank! Nu houden we het wel even vol. Ik ga nog wat boodschappen doen, de Carrefour ligt twee straten verder. We willen de boot niet alleen laten. ’s Middags is er veel commotie aan de overkant van het water. Omdat daar een groot ziekenhuis is, kijken we niet op van een sirene. Maar als er mensen stil blijven staan om te kijken, is toch wel iets ernstigs aan de hand. Er blijkt iemand uit het water gehaald te zijn. Helaas bleek het voor hem te laat. De ziekenauto’s gaan uiteindelijk weg en de bodybag blijft nog heel lang aan de overkant in het gras liggen. De zondag duurt nu wel een beetje lang. We willen niet samen weggaan van de boot en het is “takkenweer”. Toch hebben we het nog steeds super naar onze zin op de boot. We zijn nu al aan het bedenken waar we volgend jaar heengaan. Vooral Bob wil weer zo snel als mogelijk is, vertrekken. Ik ook wel, hoor! Het is een heerlijk leven, zo met z’n tweeën “de wijde wereld in”! Weinig kranten, geen tv, weinig nieuws, geen verplichtingen…………
Maandagmorgen zijn Rita en Jacky al om 11 uur bij ons. We drinken eerst even een kopje koffie en dan gaat Bob aan de slag om de nieuwe impeller erin te zetten. We kijken met z’n drieën gespannen mee. Vrij gemakkelijk gaat de nieuwe impeller op z’n plek. Dekseltje vastzetten en dan wordt het ècht spannend! Bob gaat de motor starten en ik moet kijken of er water uit de uitlaat komt. YES!!! Bob laat de motor even draaien en de temperatuur loopt gelukkig niet meer zo hoog op. Wij varen terug naar de jachthaven van Namen en het blijft goed gaan. Rita en Jacky volgen met de auto. ’s Middags nog lekker gewandeld in Namen en na het eten gaan Rita en Jacky weer naar huis. Morgen kunnen wij weer verder richting Huy……………………..