Verslag 11

Ja, we hadden het inderdaad mooi gepland: elke dag ongeveer 25-30 km varen tot we bij de laatste haven vóór Parijs komen. Dan varen we ’s morgens door Parijs, kunnen we foto’s maken en stoppen we na Parijs weer. Ja, ja,…………………………………Na l’Ilon willen we stoppen bij een leuk plekje, dat we gezien hebben op de heenreis of bij Meulan, na de brug. Bij het eerste plekje komen we niet, omdat we een andere arm van de Seine genomen hebben. We komen wel bij Meulan, maar daar moet je nog één brug onderdoor voordat je bij de aanlegplaats bent. Tja en dat gaat niet. Het is een oude brug, die bij de pijlers helemaal aangeslibd is. (Zie foto) Dus maar verder. We komen bij Conflans St. Honorine. Daar is een haven met de welluidende naam “Boat Paradise”!! De ingang is heel erg smal en je kan er alleen achteruit terug. Wat we verder aan boten zien liggen, wekt niet veel vertrouwen. Dus………weer verder. Uiteindelijk vinden we een plekje na de sluis van Bougival. Het is geen “officiële” aanlegplaats, maar een steigertje van een “bedrijf” met motorboten. Er is niemand te zien dus wagen we het er maar op. Het is behoorlijk heet, dus het duurt niet lang, of Bob ligt in de Seine. Ik ben wat voorzichtiger, dus eerst maar even met mijn tenen………KOUD!!! Na een “uurtje” aarzelen ga ik er toch maar in. En ja, het is toch wel lekker. Kan ik ook zeggen, dat ik in de Seine gezwommen heb. (Haha)
De volgende morgen vertrekken we om kwart voor zeven. We willen naar de haven “van Gogh”. Weliswaar een “dure” haven, maar vlak bij Parijs. En ja, het begint vervelend te worden, maar ook hier “zien we het niet zitten”. (We zijn ook veel te veel verwend in Nederland!) Dan maar door, Parijs in. Je weet gewoon niet waar je kijken moet, zoveel is er te zien! Op een gegeven moment komen we bij de sluis van Suresnes. Bob roept hen op met de marifoon, maar krijgt geen antwoord. (Werken ze op zaterdag niet, of zijn ze lunchen?) Dan maar kijken of we aan de kant een plekje kunnen vinden. Aan de ene kant ziet het er nog “gevaarlijker” uit, dan aan de andere kant. Er staan allerlei “bouwsels” op de kades. Het is hier niet echt veilig om je boot neer te leggen, laat staan er van af te gaan. Dan hoort Bob door de marifoon, die nog aan staat, dat de sluis een ander wèl antwoord geeft. Direct weer opgeroepen en ja hoor, meteen gaat het licht op groen! Pfffff………………. Dan gaan we het “echte” Parijs in. Het is er DRUK!! Veel Bateaux Mouches, die allemaal haast hebben, politiebootjes, vrachtboten…….het is heel bijzonder zo door Parijs te gaan. We zijn meerdere keren in Parijs geweest, maar dit is heel apart! Bij de brug Sully moeten we wachten voor een rood stoplicht. Vast aan een grote ring. Daarna zijn we bij het Canal Saint Martin, waar het Arsenal is. De dure jachthaven van Parijs. We gaan door de sluis naar binnen en besluiten er twee nachten te blijven. Voor € 41,50 per nacht lig je wèl veilig in Parijs. EN ze hebben er douches, die net zo werken als thuis. Wàt een verwennerij! Het is apart in het Arsenal te liggen. Omdat de boten eigenlijk aan beide zijden van het Canal St. Martin liggen, varen hier de rondvaartboten gewoon voorbij je achterdek. (Tot diep in de nacht.) Er worden veel foto’s gemaakt. Wie kijkt nu naar wie? Voelt een beetje raar. Aan de overkant is een weg waar een “hop-on-hop-off-bus”-halte is. Omdat er een muur voor de weg staat, zien we alleen de bovenste helft van de bus. Dus alleen de hoofden òf de paraplu’s.
Zondagmorgen gaan we naar de markt op de Place de la Bastille. Je kijkt je ogen uit! Wat een drukte. We kopen wat fruit voor weinig en kunnen hier ook voor het eerst een Nederlandse krant kopen. We verheugen ons erop, die in alle rust te lezen. Dan blijkt hier het verhaal van het neergehaalde vliegtuig in te staan (met alle foto’s van de overleden Nederlanders erbij). We hadden op de Franse radio en via de NOS-app wel het een en ander gehoord, maar als je het in de krant ziet staan, komt het wel hard aan. Wat gaat dit voor gevolgen hebben?
De volgende morgen vertrekken we richting Marne. Maar daarover de volgende keer………………..