Eindverslag

Eindverslag
Er is een aantal gegevens, dat ik toch nog met onze “volgers” wil delen. In de eerste plaats wat cijfertjes/opmerkingen en in de tweede plaats een “schets” van de Fransen, zoals we die meegemaakt hebben.

CIJFERTJES
Aantal:
Sluizen : 214
Tunnels : 8, waarvan 7 zelf door gevaren en één getrokken door een sleper
Vaaruren : ongeveer 290
Kilometers : ongeveer 2330
Aanlegplaatsen : 55
Gebruikte kaarten/boeken : 17
Liters diesel : ongeveer 900 liter (ongeveer € 1175)
Euro’s havens : € 1379
Dagen, weken, maanden : 122 dagen, 17 en een halve week, 4 maanden

OPMERKINGEN
- Ons evenwichtsorgaan is volledig van slag. Na vier maanden op een boot, die heel vaak in beweging is, geeft dat het uiteindelijk op. Maar dat komt wel weer goed. We zullen de eerste tijd nog wel af en toe een “dronken” gevoel hebben.
- Bob heeft drie keer binnen gestuurd. Dat “moet” alleen als het heeeeeeeel slecht weer is.
- De eerste sluis was de Volkeraksluis en de laatste de sluis bij Lith.
- Bob heeft twee boeken gelezen: “Slaapwandelaars” en “Wij zijn ons brein”. Ik heb drie boeken gelezen: “Wij zijn ons brein”, “Inferno” en “Ridderkerk en de Tweede Wereldoorlog”. Verder twee “bookazines” en heel veel kruiswoordpuzzels en sudoku’s gemaakt.
- We hebben heel veel mensen ontmoet, maar de meeste ontmoetingen waren als “ships, which pass in the night”, om maar in scheepstermen te blijven. Uitzonderingen daarop zijn Arie en Anke van den Berg (ontmoet in Honfleur), Jacques en Dominique Libouban van de boot Sequana (wonend in de jachthaven l’ Ilon), de Nieuw-Zeelanders Lynn en Stewart Gillogley (ontmoet in St. Quentin) en de jonge Engelsman Ray (ontmoet in Cergy).
- Het is leuk om tijdens verschillende seizoenen te varen. In de lente hebben we veel “jonkies” gezien, in de zomer groeiden ze op (de jonge futen blijven bij hun ouders “piepen” om eten, ook al zijn ze inmiddels bijna groter dan hun ouders), nu zien we vogels in V-vorm over ons heen vliegen……….
Fransen
Voordat we deze reis gingen maken, was ons contact met Fransen beperkt tot onze vrienden in Frankrijk. We begrepen eigenlijk nooit wat anderen bedoelden met: “Frankrijk is schitterend, maar er moesten niet zo veel Fransen wonen”. We dachten, dat het misschien lag aan het niet of nauwelijks spreken van de Franse taal. Wij spreken behoorlijk Frans, Bob zelfs goed. Toch moeten we onze mening bijstellen. Het ligt niet aan het wel of niet spreken van het Frans, het ligt gewoon aan de Fransen. Het volgende stukje is niet onaardig bedoeld (echt niet), maar het is wel het een en ander wat ons opgevallen is.
• Ze houden geen rekening met je, als Frans je moedertaal niet is. Als ze je maar een paar woorden Frans horen spreken, ratelen ze aan één stuk door. En als je een woord niet helemaal goed uitspreekt, hebben ze GEEN idee, waar je het over hebt. Zo vroeg Bob bij een tabakszaak om een pakje Camel (kemmel). Ze snapten niet waar hij het over had! Toen Bob het aan wees: ooh, Kamèl, op een toon van “zeg dat dan”.
• Engels is toch een probleem voor hen. Zo hadden ze het op “Radio Nostalgie” steeds over “Disco Fivéúr” (Fever). De klemtoon ligt ook steeds nèt anders: camPING, weekEND
• Voetgangers lopen, bij het passeren, niet automatisch rechts. Ook niet op het voetpad of in een winkelcentrum.
• Fietsen blijft “link” in Frankrijk. De Fransen, die fietsen, dragen allemaal een helm en dat is niet voor niks. Fietspaden zijn er zelden. Het viel ons wel op, dat automobilisten wel degelijk rekening houden met fietsers en voetgangers. Blijkbaar staat er een fikse straf op aanrijdingen. Ze zijn bang om hun “punten” kwijt te raken. (Van hun rijbewijs.)
Bij éénrichtingsverkeer wordt er geen uitzondering gemaakt voor fietsers. Als we vragen, waar de fietsers dan wel moeten rijden, zeggen ze: “Nou, gewoon op de stoep”. Duh…….
• Het viel ons een paar keer op, dat er bij een weg, waar je met de auto niet in mag, het bord voor éénrichtingsverkeer gebruikt werd en niet het bord “verboden in te rijden”. Beetje verwarrend. Als je deze weg niet in mag rijden, welke dan wel?
• Vaak schrikken de mensen, als je ze aanspreekt. Als ze door hebben, dat je bijvoorbeeld alleen maar de weg wil vragen, zijn ze heel behulpzaam.
• Ze eten nog steeds met hun mond open en smakken!
• Bij de kassa’s in de supermarkten bekijken de caissières je niet eens. Ze kletsen lekker door met hun collega’s….
• In veel havens zie je kleine bootjes met “Bateau école”. (Zie foto’s) Dat zie je bij ons helemaal niet. Bij ons is het vaarbewijs alleen maar schriftelijk……….
• Als je met Fransen spreekt (Bob voornamelijk), klagen ze steen en been. Ze hebben geen enkele motivatie meer. Het ligt allemaal aan Francois Hollande! Maar zelf zien ze het ook niet meer zitten. Alles is slecht onderhouden: hun huis, hun tuin, hun boot. In de jachthavens is (bijna) alles kapot en vies, of het werkt niet. Zonde, als je ziet, hoe alles langzaam vergaat….. Kilometerpalen zie je zelden langs het water. Als ik er vijf gezien heb, is het veel.
• Op de kassabonnetjes staat nog steeds het bedrag in Francs vermeld. Èn ze gebruiken nog steeds papieren cheques, die ze bij de kassa van de supermarkt uitschrijven……
En toch houden we (een beetje) van hen…………..
Dit was het laatste verslag van onze reis. We hebben ervan genóten en zijn al weer het een en ander aan het bespreken voor volgend jaar. We gaan dan niet meer zo ver, maar zeker zo lang. Het is een heerlijk leven, zo met z’n tweeën op onze boot!! Het was leuk dit te schrijven en jullie reacties te horen/lezen. Vanaf volgende week communiceren we weer meer rechtstreeks. En graag in levende lijve!